آموزش رسیدگی به رویدادها در برنامه نویسی اندروید

رویدادها روش های مفید برای جمع آوری داده های مربوط به تعامل کاربر با مؤلفه های تعاملی اپلیکیشن ها است. برای مثال فشردن یک دکمه یا لمس صفحه لمسی دستگاه و امثال اینها؛ یک رویداد حساب می شود. چارچوب اندروید؛ صف رویداد را بر مبنای اولین خروجی از اولین ورودی (FIFO) مدیریت می کند. می توانید این رویدادها را در برنامه خود ضبط کرده و مطابق با نیاز اقدامات لازم را انجام دهید.

در ادامه سه مفهوم مرتبط با مدیریت رویدادهای اندروید آورده شده است:

• مخاطبین رویداد- یک مخاطب رویداد؛ رابطی در کلاس View است که شامل یک متد callback واحد می شود. زمانی که View توسط تعامل کاربر با یک آیتم در UI، به مخاطب ثبت شده، تریگر می شود؛ این متدها توسط چارچوب اندروید فراخوانی می شود.
• ثبت مخاطبین رویداد – ثبت رویداد؛ روندی است که توسط آن یک کنترل کننده رویداد با یک مخاطب رویداد ثبت می شود به صورتی که کنترل کننده زمانی فراخوانی می شود که مخاطب رویداد، از انجام رویداد خبر می دهد.
• کنترل کننده های رویداد- زمانی که یک رویداد رخ می دهد و ما برای آن؛ یک مخاطب رویداد را ثبت می کنیم؛ مخاطب رویداد درواقع، کنترل کننده های رویداد را فراخوانی می کند، که متدی است در واقع رویداد را بررسی می کند.

مخاطبین رویداد و مدیریت کننده های رویداد

مخاطبین رویدادهای بیشتری وجود دارد که به عنوان بخشی از کلاس View در دسترس می باشد؛ مانند OnHoverListener، OnDragListener و غیره که برای اپلیکیشن خودتان مورد نیاز است. بنابراین به شما پیشنهاد می کنیم که در صورت ایجاد برنامه های پیشرفته، برای توسعه برنامه اندروید؛ به مستندات رسمی مراجعه کنید.

ثبت مخاطبین رویداد

ثبت رویداد روندی است که توسط آن یک مدیریت کننده رویداد با یک مخاطب رویداد، ثبت می شود، بنابراین؛ مدیریت کننده رویداد زمانی فراخوانی می شود که مخاطب رویداد؛ انجام رویداد را اطلاع رسانی می کند. اگرچه چندین ترفند وجود دارد که بتوانید برای هر رویداد؛ مخاطب رویداد خودتان را ثبت کنید؛ اما ما در ادامه فقط ۳ روش را لیست کرده ایم که بر اساس شرایط خودتان می توانید از هر کدام که خواستید استفاده کنید.

• استفاده از کلاس داخلی بی نام
• کلاس اکتیویتی (Activity) رابط مخاطب را پیاده سازی می کند.
• استفاده از فایل صفحه بندی activity_main.xml برای آن که مدیریت کننده رویداد مستقیماً مشخص شود.

در بخش بعدی مثال های دقیقی در مورد هر سه روش بالا ارائه شده است.

حالت لمسی

کاربران می توانند با استفاده از کلیدهای سخت افزاری یا دکمه ها و یا لمس صفحه نمایش؛ با دستگاه شان تعامل داشته باشند. لمس صفحه نمایش دستگاه را به حالت لمسی (touch mode) وارد می کند. سپس کاربر می تواند با لمس دکمه های مجازی روی صفحه؛ یا تصاویر و … با دستگاه ارتباط برقرار کند. شما می توانید با فراخوانی متد ()View class`s isINTouchMode بررسی کنید که آیا دستگاه در حالت لمسی است یا خیر.

حالت فوکوس

یک view یا widget معمولاً هنگامی که به حالت فوکوس وارد می شود؛ به صورت برجسته نشان داده می شود یا یک مکان نمای چشمک زن را نشان می دهد. این موضوع نشان می دهد که برای پذیرش ورودی از کاربر آماده است.

• ()isFocusable – که عبارت های true یا false را باز می گرداند.
• ()isFocusableInTouchMode- بررسی می کند که آیا view در حالت لمسی؛ focusable می باشد یا خیر. (یک view ممکن است هنگام استفاده از یک کلید سخت افزاری focusable باشد اما هنگامی که دستگاه در حالت لمسی باشد؛ دیگر focusable نیست).
• android:foucsUp=”@=id/button_l”

OnTouchEvent()

public boolean onTouchEvent(motionEvent event){

switch(event.getAction()){

case TOUCH_DOWN:

Toast.makeText(this,”you have clicked down Touch button”,Toast.LENTH_LONG).show();

break();

case TOUCH_UP:

Toast.makeText(this,”you have clicked up touch button”,Toast.LENTH_LONG).show();

break;

case TOUCH_MOVE:

Toast.makeText(this,”you have clicked move touch button”Toast.LENTH_LONG).show();

break;

}

return super.onTouchEvent(event) ;

}

مثال هایی از مدیریت رویداد

ثبت مخاطبین رویداد با استفاده از یک کلاس داخلی بی نام

در اینجا شما یک پیاده سازی بی نام و ناشناس از مخاطب ایجاد خواهید کرد و در صورتی که هر کلاس فقط به یک کنترل واحد اعمال شود، مفید واقع می شود و شما این مزیت را خواهید داشت که می توانید آرگومان ها را به مدیریت کننده ی رویداد منتقل کنید. در این روش، متدهای کنترل کننده رویداد می توانند به داده های خصوصی Activity دسترسی پیدا کنند. برای فراخوانی Activity نیازی به مرجع نیست.

اما اگر مدیریت کننده را روی بیش از یک کنترل اعمال کرده باشید، مجبور هستید کد مربوط به مدیریت کننده را کات کرده و پیست نمایید و اگر کد برای مدیریت کننده؛ خیلی طولانی باشد ، حفظ کد آن سخت تر می شود.

در زیر مراحل ساده ای برای نشان دادن نحوه استفاده از کلاس Listener جداگانه برای ثبت و ضبط رویداد کلیک وجود دارد. به روش مشابه شما می توانید مخاطب خود را برای هر نوع رویداد مورد نیاز دیگر پیاده سازی کنید.

در ادامه محتوای اصلاح شده ی فایل activity اصلی src/com.example.myapplcation/MainActivity.java. آمده است. این فایل می تواند هر یک از متدهای اساسی طول عمر را شامل بشود.

package com.example.myapplication;

import android.app.ProgressDialog;

import android.os.Bundle;

import android.support.v7.app.ActionBarActivity;

import android.view.View;

import android.widget.Button;

import android.widget.TextView;

public class MainActivity extends ActionBarActivity {

private ProgressDialog progress;

Button b1,b2;

@Override

protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {

super.onCreate(savedInstanceState);

setContentView(R.layout.activity_main);

progress = new ProgressDialog(this);

b1=(Button)findViewById(R.id.button);

b2=(Button)findViewById(R.id.button2);

b1.setOnClickListener(new View.OnClickListener() {

@Override

public void onClick(View v) {

TextView txtView = (TextView) findViewById(R.id.textView);

txtView.setTextSize(25);

}

});

b2.setOnClickListener(new View.OnClickListener() {

@Override

public void onClick(View v) {

TextView txtView = (TextView) findViewById(R.id.textView);

txtView.setTextSize(55);

}

});

}

}

در ادامه محتوای فایل res/layout/activity_main.xml آورده شده است:

در این قسمت abc درواقع لوگوی tutorialspoint را نشان می دهد.

<?xml version=”1.0″ encoding=”utf-8″?>

<RelativeLayout

xmlns:android=”http://schemas.android.com/apk/res/android”

xmlns:tools=”http://schemas.android.com/tools”

android:layout_width=”match_parent”

android:layout_height=”match_parent”

android:paddingBottom=”@dimen/activity_vertical_margin”

android:paddingLeft=”@dimen/activity_horizontal_margin”

android:paddingRight=”@dimen/activity_horizontal_margin”

android:paddingTop=”@dimen/activity_vertical_margin”

tools:context=”.MainActivity”>

<TextView

android:id=”@+id/textView1″

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:text=”Event Handling “

android:layout_alignParentTop=”true”

android:layout_centerHorizontal=”true”

android:textSize=”30dp”/>

<TextView

android:id=”@+id/textView2″

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:text=”Tutorials point “

android:textColor=”#ff87ff09″

android:textSize=”30dp”

android:layout_above=”@+id/imageButton”

android:layout_centerHorizontal=”true”

android:layout_marginBottom=”40dp” />

<ImageButton

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:id=”@+id/imageButton”

android:src=”@drawable/abc”

android:layout_centerVertical=”true”

android:layout_centerHorizontal=”true” />

<Button

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:text=”Small font”

android:id=”@+id/button”

android:layout_below=”@+id/imageButton”

android:layout_centerHorizontal=”true” />

<Button

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:text=”Large Font”

android:id=”@+id/button2″

android:layout_below=”@+id/button”

android:layout_alignRight=”@+id/button”

android:layout_alignEnd=”@+id/button” />

<TextView

android:layout_width=”wrap_content”

android:layout_height=”wrap_content”

android:text=”Hello World!”

android:id=”@+id/textView”

android:layout_below=”@+id/button2″

android:layout_centerHorizontal=”true”

android:textSize=”25dp” />

</RelativeLayout>

باکس بعدی محتوای res/values/strings.xml را برای تعریف دو ثابت جدید؛ نشان می دهد:

<?xml version=”1.0″ encoding=”utf-8″?>

<resources>

<string name=”app_name”>myapplication</string>

</resources>

در بخش بعدی محتوای پیشفرض AndroidMinifest.xml را مشاهده می کنید:

<?xml version=”1.0″ encoding=”utf-8″?>

<manifest xmlns:android=”http://schemas.android.com/apk/res/android”

package=”com.example.myapplication” >

<application

android:allowBackup=”true”

android:icon=”@drawable/ic_launcher”

android:label=”@string/app_name”

android:theme=”@style/AppTheme” >

<activity

android:name=”com.example.myapplication.MainActivity”

android:label=”@string/app_name” >

<intent-filter>

<action android:name=”android.intent.action.MAIN” />

<category android:name=”android.intent.category.LAUNCHER” />

</intent-filter>

</activity>

</application>

</manifest>

بیایید سعی کنیم myapplication خود را امتحان کنیم. من فرض می کنم که شما در حین انجام تنظیمات محیط؛ AVD خودتان را ایجاد کرده اید. برای اجرای اپلیکیشن از استودیوی اندروید؛ یکی از فایل های activity پروژه خودتان را باز کنید و روی آیکون   Run (اجرا) که در قسمت نوار ابزار قرار دارد؛ کلیک کنید. استودیو اندروید اپلیکیشن را روی AVD نصب کرده و آن را راه اندازی می کند و اگر همه چیز درمورد اپلیکیشن و تنظیمات شما خوب پیش برود؛ پنجره شبیه ساز زیر نمایش داده خواهد شد.

اکنون سعی کنید روی دو دکمه، یکی پس از دیگری کلیک نمایید. خواهید دید که فونت متن Hello World تغییر خواهد کرد. این امر به آن دلیل اتفاق می افتد که متد مدیریت کننده ی رویداد کلیک کردن که ثبت شده است؛ بعد از هربار کلیک کردن فراخوانی می شود.

تمرین

پیشنهاد می کنیم که سعی کنید مدیریت کننده های رویداد متفاوتی را کد نویسی کنید و تفاوت دقیق آنها را در انواع رویدادهای متفاوت درک کنید. رویدادهای مرتبط با منو، اسپینر، ویدجت های پیکرها کمی متفاوت هستند اما همان طور که در بالا توضیح داده شد؛ آنها بر اساس مفاهیم مشابهی نوشته می شوند.